Bardzo częstym argumentem obronnym sprawcy kobietobójstwa jest fakt, że ofiara rzekomo dawała mu powody do zazdrości. W rzeczywistości bardzo często jest wręcz odwrotnie: to chorobliwa zazdrość sprawcy jest źródłem przemocy, którą stosuje wobec partnerki. Sprawcy przemocy swoją zazdrość nierzadko opierają na własnych domysłach i wyobrażeniach, które nie mają odzwierciedlenia w rzeczywistości. W oczach sprawcy usprawiedliwiają jednak potrzebę sprawowania kontroli nad partnerką i stosowania wobec niej przemocy, aby wymusił posłuszeństwo. Zazdrość niejednokrotnie jest motywem zabójstwa kobiety, która zakończyła związek ze sprawcą właśnie ze względu na awantury lub nawet fizyczną przemoc na jej tle. Sprawca, zamiast zmienić swoje zachowanie, będące przyczyną porzucenia, postanawia w najbardziej brutalny sposób dać wyraz swojej chorobliwej zazdrości.
Sprawcy zabójstw swoich żon lub partnerek często tłumaczą swoje czyny podejrzeniem o zdradę, co miałoby ich usprawiedliwiać i pomniejszać ich winę. Zazdrość jest częstym motywem zbrodni kobietobójstwa, ale nie jest jej usprawiedliwieniem, nawet jeśli naprawdę doszłoby do zdrady partnera. Bo nikt nie zasługuje na przemoc. Przemoc nie jest karą, tylko znęcaniem się, a podejrzenia wobec partnerki dostarczają wyłącznie pretekstu.
