Wolontariuszki Obserwatorium ds. Kobietobójstwa biorą udział w obserwacji spraw dotyczących zabójstw kobiet i ich usiłowania. Dzięki tym obserwacjom możemy wyróżnić najczęściej powielane przez obrońców sprawców stereotypy dotyczące przemocy wobec kobiet. Jak wynika z obserwacji nierzadko stereotypy te reprodukują także sędziowie i sędziny.
W sądach wciąż można spotkać się z argumentem, że ofiara była agresywna wobec sprawcy i sprowokowała go do zastosowania przemocy, a nawet zabójstwa. Tymczasem nikt, w żadnym przypadku, nie zasługuje na przemoc, w żadnej formie. Często zdarza się, że to sprawcy przemocy stawiają swoim partnerkom wymagania, które są nierealne i niemożliwe do zrealizowania. Robią to, aby zyskać pretekst do znęcania się. Sprawca w swoim mniemaniu zyskuje argument do zastosowania przemocy uznając, że ofiara prowokuje go swoim nieposłuszeństwem.
Niejednokrotnie kiedy ofiara broni swojej niezależności i godności, to również jest poczytywane przez sprawcę za prowokację, a nawet za agresję. Zdarzają się też takie sytuacje, w których ofiara doświadczająca przemocy stosuje siłę fizyczną w samoobronie, co sprawca przedstawia później w sądzie jako napaść i prowokację, przed którą “musiał” się bronić. Sprawcy dopuszczają się wielu manipulacji, aby podważyć doświadczenia ofiar, umniejszyć swojej winy i uzasadnić swoje krzywdzące postępowanie. Zachowanie zamordowanej nierzadko uznawane jest za okoliczność łagodzącą, co skutkuje niższym wyrokiem dla mordercy, którego “wzburzenie” uznawane jest za częściowo uzasadnione.
