MIT 3
MIT: Konwencja stambulska nie wprowadza skutecznych narzędzi walki z przemocą
FAKT: Konwencja stambulska zobowiązuje państwa do wzięcia odpowiedzialności za stworzenie realnego i kompleksowego systemu przeciwdziałania i zwalczania przemocy wobec kobiet i przemocy domowej.
W rozdziale III poświęconym profilaktyce przemocy, Konwencja porusza kwestie podnoszenia świadomości społecznej, edukacji, szkoleń dla specjalistów, interwencji profilaktycznej i programów leczenia. Kolejny rozdział – Ochrona i wsparcie – dotyczy m.in. wsparcia ogólnego, pomocy w składaniu skarg indywidualnych i zbiorowych, wsparcia specjalistycznego, schronisk, telefonu zaufania, wsparcia dla ofiar przemocy seksualnej, ochrony i wsparcia dla nieletnich świadków oraz kwestii zgłaszania przestępstwa, także przez specjalistów. Rozdział VI Konwencji – Wykrywanie, ściganie, procedury prawne i środki ochronne – proponuje podejmowanie przez państwa takich działań, jak: szybka reakcja, zapobieganie i ochrona, ocena ryzyka i zarządzanie ryzykiem, procedury wyjątkowych zakazów kontaktowania się i zakazu zbliżania się oraz nakazu ochrony, prowadzenie dochodzeń i gromadzenie dowodów, ustalenie wytycznych do prowadzenia postępowań bez wysłuchania strony przeciwnej i postępowań prowadzonych z urzędu, wprowadzenie szczególnych środków ochrony oraz ustalenie zasad przedawnienia.
Innymi słowy, Konwencja antyprzemocowa proponuje kompleksowy zestaw działań, które powinny podejmować państwa-strony, aby w pełni i skutecznie chronić osoby zagrożone przemocą i jej doświadczające.