>>> Śledź aktualności na Facebooku grupy teatralnej „Scena za ścianą”! <<<
SPEKTAKL „KRÓLEWNA ŚNI BAL U KSIĘCIA”
To, co się dzieje obecnie w otaczającej nas rzeczywistości społecznej można rozpatrywać w kategoriach transu hipnotycznego. Mamy więc takie zjawiska jak zawężenie świadomości, halucynacja pozytywna (widzenie tego, czego nie ma) i negatywna (niewidzenie tego co jest), regresja w czasie, amnezja i hipermnezja.
Stąd zastosowana w spektaklu metafora snu. Widzowie wchodzą do snu Śpiącej Królewny. Towarzyszą im baśniowe, archetypiczne postaci: Naga Królowa, Stara Królowa, Księżniczka na Ziarnku Grochu, Łabędziątko/Brzydkie Kaczątko itp. Ważną rolę pełni Wilczyca – czarownica zbierająca kości. Dzięki niej zostają wskrzeszone ważne momenty z życia aktorek. W ten sposób mogą one domknąć pewne sytuacje, odebrać moc przekazom z osobistej mitologii.
We śnie królewna (a wraz z nią widz) ogląda i przeżywa – czasem za pośrednictwem sennych symboli, a czasem przywołując dosłownie pewne sytuacje – to co na jawie trudne i bolesne. A wszystko to po to, żeby się wreszcie obudzić.
Scenariusz: Dagna Ślepowrońska
Reżyseria: Dagna Ślepowrońska, Monika Perdjon
Muzyka: Miłka Majczyno, Katarzyna Szurman
Maski i laki: Agnieszka Żechowska
Obsada:
Konferansjerka – Aneta Kabala
Śpiąca Królewna – Agnieszka Żechowska
Wilczyca – Katarzyna Domagała
Naga Królowa – Agnieszka Rayzacher
Szczurzyca – Aleksandra Muszyńska
Królewna na Ziarnku Grochu – Karina Pietrak
Stara Królowa – Paulina Conde
Czerwony Kapturek – Monika Wilk
Siostra Łabędzi – Małgorzata Domosławska
Łabędziątko – Marlena Zborowska
Alicja – Natalia Walasek
Scena za ścianą – to grupa teatralna działająca przy Centrum Praw Kobiet. Tworzymy spektakle autorskie, oparte na osobistych doświadczeniach aktorek.
Początki sięgają 2005 r. Wówczas nasze działania służyły przede wszystkim terapii osób doświadczających przemocy. Pracowałyśmy autorską metodą Dagny Ślepowrońskiej. Stworzenie przedstawienia poprzedzało dziewięć miesięcy psychoterapii. Sam spektakl zaś był obrzędem przejścia ? pożegnania pewnego etapu życia, przejścia do nowego. Zrobiona po pięciu latach ewaluacja projektu wykazała, że jest to metoda naprawdę skuteczna. Wszystkie uczestniczki potwierdzały w anonimowym badaniu, że uczestnictwo w grupie zapoczątkowało ważne zmiany w ich życiu. Przede wszystkim podkreślały, że udział w grupie przywrócił im poczucie godności i szacunek dla siebie.
Już pierwszy spektakl ?Pasja. Zdjęcie masek ofiarnych? (2005 r.) pokazał, że tego typu działanie ma nie tylko znaczenie terapeutyczne, lecz także artystyczne oraz stanowić może ważną interwencję społeczną. Każde granie granie kończyło się spontaniczną rozmową z publicznością. Byłyśmy też zapraszane na różne wydarzenia, w których istotny był głos kobiet. M.in. z naszym trzecim spektaklem ?Ballada o słodkiej Dafne? wystąpiłyśmy w Parlamencie Europejskim w czasie debaty odnośnie zmian prawa wobec przemocy domowej w Europie środkowej.
Terapeutyczny wymiar teatru oraz formuła obrzędu przejścia stanowiły jednak ograniczenie co do liczby wystawień jednego spektaklu (obrzęd przejścia w zasadzie powinien mieć miejsce tylko raz, możliwe są jeszcze jego ?potwierdzające? odsłony na podobieństwo odnawiania ślubu, nie można go jednak powtarzać w nieskończoność). W związku z tym zdecydowałyśmy się powołać stałą grupę teatralną, już bez stricte terapeutycznych założeń. Z poprzedniej formuły pozostała zasada tworzenia spektakli w oparciu o doświadczenia uczestniczących w nich aktorek oraz element obrzędu rozumianego jako symboliczne przetwarzanie rzeczywistości.
Do tej pory powstały w ten sposób dwa spektakle: ?Lustra? (2019) oraz ?Królewna śni bal u księcia? (2020)
Grupę prowadzą Dagna Ślepowrońska i Monika Perdjon.
Dagna Ślepowrońska – pisarka i psychoterapeutka. Wydała cztery tomiki poezji i ok. trzydziestu książek dla dzieci. Ważną część jej twórczości stanowią sztuki teatralne. Jej debiut dramaturgiczny publikował „Dialog”. Sztuka czytana była w Dusseldorfie w 2000 r., w Teatrze Polskim w Poznaniu w 2001 roku oraz w Teatrze im. Jana Kochanowskiego w Opolu w 2002 roku. W języku niemieckim została wydana w ?Antologie Polnischer Dramen der Gegenwart? w 2000 r. Światowa prapremiera sztuki odbyła się w Teatro Caprile w Wiedniu w 2004 r. Jej sztuki wystawiane były w warszawskim teatrze ?Lalka? i Teatrze Polskim w Bydgoszczy, Teatrze Lalki i Aktora w Opolu. W latach 90-tych współpracowała z Teatrem Polskiego Radia. Integruje psychoterapię i sztukę, prowadząc od 2005 r. teatr terapeutyczny przy Centrum Praw Kobiet w Warszawie. Stworzyła metodę Teatru Obrzędowego. Polega ona na 9-miesięcznej terapii grupowej, prowadzonej z wykorzystaniem treningu aktora, zakończonej spektaklem- obrzędem przejścia. Do tej pory powstało 11 spektakli metodą TO.
Monika Perdjon – aktorka, terapeutka TSR, twórczyni DramaCoachingu. Od lat z powodzeniem łączy swoje dwie największe pasje: psychologię i teatr. Po studiach współpracowała jako aktorka z Teatrami: Żydowskim, Praskim, Ochoty. Prowadziła warsztaty teatralne i użyczała głosu jako lektorka. Następnie stworzyła autorską metodę rozwoju osobistego opartą na zastosowaniu narzędzi dramy stosowanej i psychodramy w procesie coachingu, którą zaprezentowała podczas Ogólnopolskiej konferencji coachingowej „Coachowisko”.
Od ponad trzech lat współpracuje z Centrum Praw Kobiet, gdzie prowadzi interwencje i terapię krótkoterminową z kobietami doświadczającymi przemocy.
Ukończyła m.in. studia na UW, Studio Aktorskie, szkołę Dramy Stosowanej, szkolenia z psychodramy w Centrum Psychodramy, Szkołę I stopnia Terapii Skoncentrowanej na Rozwiązaniach, szkolenia z dialogu motywującego, Racjonalnej Terapii Zachowań, terapii ACT, obecnie jest na studiach podyplomowych SWPS z Mediacji i pomocy psychologicznej rodzinom. Prowadzi fanpage Relacje Monika Perdjon